De behoefte aan financiering ontstaat hoofdzakelijk door:

• investeringen in materiële vaste activa;
• grondexploitaties in eigen beheer;
• leningen aan derden.

Investeren in materiële vaste activa kost geld; dit betreft bijvoorbeeld onze gebouwen die een belangrijke waarde vertegenwoordigen. Bij grondexploitaties gaan de kosten voor de baten uit. Zolang dit betekent dat gemaakte kosten nog niet zijn terugverdiend door verkopen, moeten we deze voorfinancieren. Als we aan derden leningen verstrekken, lenen we dit geld doorgaans eerst zelf. Naast de langlopende leningen (opgenomen gelden) hebben we continu kasgeldleningen lopen die door de korte looptijd goedkoper zijn. Deze leningen leveren ons zelfs rente op. Hierna volgt een overzicht met een raming van enkele belangrijke balansposten per jaareinde 2020.

Uit deze cijfers blijkt dat we in 2020 nauwelijks nieuwe langlopende leningen denken aan te trekken.
Dit heeft een tweetal redenen. Allereerst zijn we terughoudend bij het verstrekken van nieuwe leningen, terwijl wel wordt afgelost op eerder verstrekte leningen. Ten tweede verwachten we door goed lopende grondexploitaties eerder gemaakte kosten terug te gaan verdienen. De benodigde voorfinanciering van grondexploitaties zal daarom gaan dalen. Wij verwachten dat de schuldpositie van Nijmegen langzaam zal afnemen.